Wpływ immunogenności na długotrwałą skuteczność infliksymabu w chorobie Leśniowskiego-Crohna ad 7

Ponieważ uzyskano seryjne pomiary u pacjentów leczonych z przerwami, dłuższe przerwy między terapiami dawały więcej możliwości pomiaru przeciwciał bez zakłócającej obecności infliksymabu w surowicy. Wszyscy pacjenci biorący udział w teście przeciwnowotworowym w reumatoidalnym zapaleniu stawów z jednoczesnym badaniem reumatoidalnego zapalenia stawów11 i większość pacjentów w badaniu ACCENT (test kliniczny choroby Leśniowskiego-Crohna oceniający infliksymab w nowym długotrwałym schemacie leczenia) w chorobie Leśniowskiego-Crohna4 otrzymywał infliksymab co osiem tygodni. Mniej niż połowa pacjentów w naszej kohorcie przyjmowała leki immunosupresyjne, w przeciwieństwie do badań reumatoidalnego zapalenia stawów, w których wszyscy pacjenci przyjmowali metotreksatową terapię podtrzymującą10. Testy w naszych badaniach przeprowadzono w Prometheus Laboratories i różniły się od testu stosowanego przez Centocor.4 Formalne porównanie dwóch testów jest uzasadnione, ale jest mało prawdopodobne, że różnice w metodach będą uwzględniać różnice w częstości występowania przeciwciał. Wyniki pomiarów przeciwciał przeciwko infliksymabowi w próbkach surowicy uzyskanych między infuzjami infliksymabu są często nieokreślone. W związku z tym zbadaliśmy, czy pomiar stężenia infliksymabu cztery tygodnie po infuzji dało bardziej wiarygodne wyniki. Chociaż istniała wyraźna zależność między stężeniem infliksymabu a czasem trwania odpowiedzi, korelacja ta nie była silniejsza niż korelacja między stężeniami przeciwciał a czasem trwania odpowiedzi.
Wyraźnym przesłaniem płynącym z naszych badań jest to, że leczenie immunosupresyjne zapobiega tworzeniu się przeciwciał przeciw infliksymabowi, zmniejszając w ten sposób częstość reakcji na infuzję i wydłużając czas odpowiedzi. Reakcje związane z infuzją są ważnymi zdarzeniami immunologicznymi wywołanymi obecnością istotnego stężenia przeciwciał przeciwko infliksymabowi w surowicy. Po reakcji infuzji infliksymab szybko znika z surowicy i jest niewykrywalny cztery tygodnie po infuzji. Po wystąpieniu reakcji infuzji zmniejszyła się czas trwania odpowiedzi na kolejne wlewy. Ponieważ przeciwciała rozwijają się wkrótce po początkowej infuzji u większości pacjentów, uważamy, że przed rozpoczęciem leczenia infliksymabem należy rozpocząć leczenie immunosupresyjne, aby zapobiec tworzeniu się przeciwciał i poprawić czas odpowiedzi na lek.
Nie określono, czy którykolwiek ze środków immunosupresyjnych – azatioprynę, merkaptopurynę lub metotreksat – zapewnia większą ochronę przed immunogennością. Zaproponowano interakcję lekową między metotreksatem i infliksymabem. Mimo że maksymalne stężenia infliksymabu w surowicy są takie same z jednoczesnym lub bez jednoczesnego leczenia metotreksatem, wskaźnik zanikania infliksymabu był wolniejszy w jednym badaniu wśród pacjentów przyjmujących metotreksat niż u W celu przezwyciężenia problemu immunogenności humanizowane i ludzkie przeciwciała zostały opracowane i zbadane w kilku chorobach, w tym w chorobie Leśniowskiego-Crohna.13-18 Dalsze badania pokażą, czy przeciwciała te są związane ze zmniejszoną częstością immunogenności i zwiększony stosunek skuteczności do bezpieczeństwa.
[podobne: jak wygląda badanie u lekarza medycyny pracy, terapia uzależnień warszawa, dzienniczek pomiaru ciśnienia tętniczego ]
[więcej w: ibuprom zatoki ulotka, laryngolog toruń prywatnie, wybielanie zębów zamość ]