Wpływ immunogenności na długotrwałą skuteczność infliksymabu w chorobie Leśniowskiego-Crohna ad 5

Stężenia przeciwciał przeciwko infliksymabowi bezpośrednio przed infuzją infliksymabu (panel A), stężenia infliksymabu cztery tygodnie po wlewie (panel B) i czas trwania odpowiedzi (panel C), zgodnie z wystąpieniem reakcji wlewu. Wykresy pudełkowe przedstawiają wartości mediany oraz pierwszy i trzeci kwartyl w każdej grupie. Paski T reprezentują resztę danych z maksymalną wartością 1,5-krotności zakresu międzykwartylowego. Mediana stężenia przeciwciał w grupie bez reakcji na infuzję różniła się istotnie (P <0,001) od wartości mediany w trzech innych grupach. Mediana stężenia infliksymabu w grupie bez reakcji wlewu oraz grupa bez dalszych reakcji po leczeniu profilaktycznym różniły się istotnie (P <0,001) od wartości mediany w pozostałych dwóch grupach. Mediana liczby dni do kolejnej infuzji w grupie bez reakcji na infuzję różniła się istotnie (P <0,001) od wartości mediany w trzech innych grupach. Skumulowana częstość występowania reakcji na infuzję wynosiła 27 procent. Podczas pierwszej infuzji nie wystąpiły żadne reakcje, ale częstość występowania zwiększyła się podczas kolejnych infuzji (Figura 1B). Istniała silna zależność między stężeniem przeciwciał przeciwko infliksymabem a wystąpieniem reakcji wlewu. Mediana stężenia wynosiła 20,1 .g na mililitr (95% przedział ufności, od 3,0 do 22,6) w momencie pierwszej reakcji na wlew, w porównaniu z 3,2 .g na mililitr (95-procentowy przedział ufności, 1,6 do 4,9) wśród pacjentów bez reakcji na infuzję (P <0,001) (Figura 3A). Stężenie 8 .g na mililitr lub więcej przewiduje większe ryzyko reakcji na infuzję (ryzyko względne, 2,40, przedział ufności 95%, 1,65 do 3,66, P <0,001). Reakcje grypopodobne, bóle stawów, wysypki, zmęczenie i ból mięśni nie były związane z rozwojem przeciwciał przeciwko infliksymabowi.
Figura 4. Figura 4. Czas trwania odpowiedzi zgodnie ze stężeniem przeciwciał przeciwko infliksymabowi przed infuzją. Wykresy pudełkowe przedstawiają wartości mediany oraz pierwszy i trzeci kwartyl w każdej grupie. Paski T reprezentują resztę danych z maksymalną wartością 1,5-krotności zakresu międzykwartylowego. Cztery kategorie można podzielić na dwie grupy: dwie pierwsze kategorie mają stężenia przeciwciał przeciwko infliksymabowi mniejsze niż 8,0 .g na mililitr, a ostatnie dwa mają stężenia 8,0 .g na mililitr lub więcej. Mediana czasu trwania odpowiedzi w pierwszych dwóch grupach różniła się istotnie (P <0,001) od mediany czasu trwania odpowiedzi w grupach o mianach 8,0 .g na mililitr lub więcej.
Wybraliśmy czas do następnego wlewu jako miarę czasu odpowiedzi. Stwierdzono wyraźną ujemną zależność między stężeniem przeciwciał przeciwko infliksymabem a czasem trwania odpowiedzi na infliksymab (P <0,001). Stężenia przeciwciał wynoszące 8,0 .g na mililitr lub więcej były predykcyjne dla krótszego czasu odpowiedzi. Mediana czasu trwania odpowiedzi u pacjentów ze stężeniami przeciwciał poniżej 8,0 .g na mililitr wynosiła 71 dni (95% przedział ufności, od 57 do 88) w porównaniu z 35 dniami (przedział ufności 95%, 28 do 42) wśród osób ze stężeniami przeciwciał 8,0 .g na mililitr lub więcej (P <0,001) (Figura 4).
Stężenia infliksymabu
Stwierdzono istotną zależność (R2 = 0,34, P <0,001) między stężeniem infliksymabu w surowicy w 4 tygodniu po infuzji a stężeniem przeciwciał przeciwko infliksymabowi przed infuzją [przypisy: sanatorium uzdrowiskowe solinka, stomatologia rzeszów, poradnia leczenia osteoporozy ] [podobne: prosure, sanatorium uzdrowiskowe solinka, dziewiąte wrota cda ]